Er zijn veel geluiden in het centrum en mijn omgeving over 'de politiek', 'het bedrijfsleven', complotten en 'andere mensen'. Alsof men geen geloof meer heeft in de mensheid en in de maatschappij. Het is een neiging van de mens om vooral naar buiten te kijken en bevestigingen te zoeken dan in het eigen perspectief vanuit de eigen geest. Mijn praktijk heet 'alles ligt in het woord zien' en dat vind ik nog steeds een heel toepasselijke titel. Angst is een vreemd ding. Angst ontstaat op fysiek niveau door hormonen die vrijkomen. Adrenaline is daar één van. Heel functioneel. Maar onze maatschappij verleidt ons om continue in stress en alertheid te zijn en dus zijn veel mensen uit balans. Angsten worden soms irreëel en krijgt de vorm van complottheorieën en het gevoel overweldigd te worden en geen grip meer te hebben. Deze angst lijkt heel gerechtvaardigd. Want onze geest zegt dat het zo is. ......(leer verder door rechts onder op 'lees meer' te klikken)
Soms vergeten we dat we misschien een stap terug kunnen doen in het kuddegedrag dat in onze maatschappij aanwezig is: alles mee moeten krijgen, een overkill aan informatie verwerken en geen bewuste keuzes maken om hier niet aan mee te doen, een wandeling in het bos als iets bijzonders zien in plaats van iets wat we meer nodig zijn dan de dagelijkse leesvoer (en dus geïnvesteerde tijd en aandacht) voor facebook en internet. We zijn zo ontzettend gewend dat 'te druk hebben' de norm is dat je vreemd aangekeken wordt als je zegt dat bewust kiest voor meer vrije tijd en minder groot sociaal leven. Zelf in 'de spirituele wereld'. Daar is iedereen druk met zoveel mogelijk cursussen volgen en zoveel mogelijk bijzondere ervaringen verzamelen. Iedereen is de oorzaak, behalve wijzelf, denken we. De wereld en de maatschappij lijkt alleen maar negatief in het nieuws en in onze gesprekken voor te komen. En dan denk ik terug aan een aantal jaren geleden, toen ik in een boeddhistische traditie de 'verlichte samenlevingsgelofte' afgelegd heb. En hoe dit mij nu doet beseffen dat ik ook anders kan kiezen.
Deze gelofte past nog steeds bij mij. Het is iets waar ik in wil geloven. Het zijn hele mooie woorden en ze klinken heel groots. 'Verlichte samenleving'. Maar de gelofte gaat om iets heel eenvoudigs, maar heel essentieels: het geloof dat eigenlijk elk mens gelukkig wil zijn en naar een manier zoekt om dat voor elkaar te krijgen. En dat elk levend wezen (ook de mens) de keuze kan maken om vanuit fundamentele goedheid als plek te nemen om vanuit te 'zijn' en te handelen. Dat elk mens de potentie heeft om vanuit wijsheid en innerlijke rust kan handelen en zijn.
We mopperen over 'de politiek', 'het bedrijfsleven' en de maatschappij, maar uiteindelijk bestaan ook deze groeperingen uiteindelijk uit mensen. Mensen die naar huis gaan en huilen omdat ze zich zorgen maken om hun partner. Mensen die proberen goed om te gaan met hun buren, maar dit niet altijd op de juiste manier doen. Het zijn mensen die, net als jij, boodschappen doen en op een bepaalde manier opgevoed zijn en misschien nare ervaringen hebben meegemaakt die ze in hun perspectief meenemen. Het zijn mensen die op hun manier en binnen hun bevattingsvermogen, kennis en ervaring ook alleen maar proberen gelukkig te zijn.
Okee, dat gaat soms erg onbeholpen en niet met het juiste resultaat. Maar hoe vaak doen we zelf niet iets waar we achteraf niet trots op zijn? Een moment waarin we ons verloren in boosheid en achteraf realiseren dat het niet echt de situatie hielp. Of vonden dat we gelijk hadden en vochten voor onze zaak, maar op een dag meer informatie kregen en bleek dat hetgeen we dachten gelijk in te hebben we eigenlijk moeten erkennen dat er niets van ons beeld, en dus onze emoties en gedachten, van klopte? We kunnen alleen maar kijken door onze eigen bril. En zo ook de ménsen die de politiek, het bedrijfsleven, de maatschappij, je collega's of je familie vormen. Het zijn uiteindelijk ook maar mensen, net zo onbeholpen als jijzelf.
Het lijden van het mensenrijk wordt volgens het boeddhisme gevormd doordat we continue meningen en visies hebben. Meningen, visies, analyses, conceptuele waarheden vormen een houvast, maar is tegelijkertijd onze grootste mankement. Meningen en visies genoeg. Dagelijks op facebook vliegen de meningen en visies je om de oren. Geen probleem. Maar voegt het wat toe? Helpt het de situaties in ons leven? Of dienen we af en toe stil te staan bij onze eigen potenties en de potenties van anderen? Gewoon eens dicht bij huis kijken. Of in ons eigen gezin. Hoe kijken we naar de mensen dicht bij ons of naar onszelf? Zien we alleen de onhebbelijkheden of zien we de pogingen om goed te doen? Zien we wat ons niet aanstaat of zijn we bereid te geloven dat de ander in feite niet zoveel verschilt van jezelf en ook alleen maar probeert zijn of haar best te doen? En dat we vandaar uit gewoon eens kunnen vragen hóe we kunnen helpen?
Er is één visie die mij helpt en dat is de visie van 'de verlichte samenleving' waar ik al eerder over sprak in deze tekst. Ik wil geloven in de mogelijkheid en de potentie van de mensheid om het anders te kúnnen doen. Misschien doen we het niet, maar het kán wel. En dus kan ik het ook. En ik kan het dus elke dag proberen en zo de wereld in het klein een beetje beter maken. En kan ik anderen ook inspireren op die manier om het eens van díe kant te bekijken. Een deel van deze gelofte is:
"In de wetenschap dat waarachtig krijgerschap bij mijzelf begint, zal ik een discipline van bescheidenheid en waardigheid handhaven. In mijn eigen zaken en mijn huiselijk leven zal ik mij inspannen om heiligheid en respect te manifesteren. In de samenleving zal ik ernaar streven om in de omgang met anderen edelmoedig, vrijgevig en vriendelijk te zijn. Wat de toekomst van de mensheid betreft zal ik optimistisch en moedig zijn. Omdat ik op persoonlijk niveau verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen geest en emoties, zal ik mij verdiepen in dagelijkse meditatie. Wat mijn handelingen betreft zal ik visie en handelen in evenwicht brengen en zo waardering hebben voor de subtiliteiten van het leven. In de omgang met de samenleving zal ik bekwaam zijn en kracht en schoonheid creëeren".
Een betere wereld begint bij mezelf en mijn perspectief in de wereld. Ik kies ervoor om me bewust te zijn van de momenten waarop ik ervaar dat iemand behulpzaam is, vriendelijk is, bekwaam is, vrijgevig is. Want die zijn er ook. Alles ligt in het woord zien. En dát begint bij onszelf in onze eigen geest. En de wereld blijft shit, maar dat is het altijd geweest. Het is maar net waar je nadruk op legt en wat je zelf ermee doet. En is het de realiteit? Je vraagt je misschien nu af 'ga ik dan niet voorbij aan iets, negeer ik niet iets?'. Wie zegt dan dat het negatieve de realiteit is? Wie zegt dat, als we ons hoofd continue in de buitenwereld en in de enorme informatie-stroom steken, we dan niet iets over het hoofd zien? Wat is realiteit? Wat is jóuw realiteit? Want die vind je niet in de politiek of in het bedrijfsleven. Die vindt je dicht bij huis: in jezelf, in jouw perspectief, in jouw gedrag en handelen. Hoe ga jij om met jouw angst? En komt het niet toevallig uit stress?
RSS-feed